15 februari 2020. De dag dat mijn lieve dochter Roza geboren werd. De dag dat ik geboorte mocht geven aan het mooiste meisje op aarde en dat er naast een mooi klein meisje, een moeder geboren werd. In dit blog neem ik je graag mee naar die dag.

latente fase

In de nacht van 13 op 14 februari word ik een paar keer wakker. Steken in mijn buik, nog rustig en onregelmatig maar wel heftiger dan de weken ervoor. Tussendoor slaap ik en s’ochtends vraag ik me af of dit het dan is, het begin. Ik bel de verloskundige (Anne van Veldroos Verloskundigen) en ze adviseert mij nog even aan te kijken en te douchen. Vaak neemt het dan af óf zet het door. Ik stap onder de douche, laat het warme water over me heen glijden en voel hoe de pijn al wat wegzakt. Ik kleed me om, begin aan de dag en vraag of Alex voor de zekerheid thuis kan werken. De steken ebben weg doorheen de dag, we doen nog even boodschappen samen en ik haal in de middag nog een uurtje slaap in met een dutje.

Om 5 uur ga ik nog naar de voetreflexoloog en 5 uur later, halverwege het kijken van the Voice besluit ik naar bed te gaan, nog een laatste foto met mijn zwangere buik te nemen en proberen te gaan slapen. Dit lukt heel even maar ik word al snel weer wakker met nog heverige steken. Ik ga naar beneden om op de bank te liggen en dommel hier wat af en aan. De weeën worden iets heftiger, maar blijven onregelmatig en zeer goed op te vangen. De hele nacht gaat dat een beetje zo door, af en toe slaap ik 10 minuten, maar ik ben vooral bezig met muziek luisteren, dommelen, hangen op de bal, rondjes lopen en heb zelfs nog even The Voice afgekeken volgens mij haha.

Na een nacht van af en aan weeën wil ik heel graag weten waar ik aan toe ben. Rond 6 uur bel ik opnieuw de verloskundige en spreek af dat ze om half 8 komt om te kletsen en te checken. Ze vraagt naar mijn nacht, drukt me op het hart dat ik echt nog aan het begin sta (omdat mijn weeën alles behalve regelmatig waren) en dat het zo nog maar eens 2 dagen zou kunnen duren. Op dat moment heb ik echt het gevoel al goed op weg te zijn, dus ik wilde wel graag dat ze zou voelen of en hoeveel ontsluiting ik heb. Dit doet ze en tot haar verbazing heb ik toch al een dikke 2 cm ontsluiting. Het begin is er! Ik merk in het gesprek dat ik het toch wel spannender vind dan dat ik dacht en dat haar bezoekje me ook vertrouwen en rust geeft. Anne beschreef heel mooi hoe baren een proces is en dat ik me daar echt aan over mocht geven.

bevallen = een proces

Die woorden deden iets in mij en toen ze wegging en ik ging douchen (om opnieuw te kijken of het zou toenemen of afnemen) barstte de weeen los. Woef, hoe je mentale gesteldheid invloed heeft op je lichaam en op je baringsproces werd in deze fase voor mij heel erg duidelijk! Mijn hoofd was gerustgesteld en gaf mijn lichaam een soort van groen licht om te gaan. Ik wist niet wat mij overkwam en wist; oke nu is het écht begonnen. Anne had spreekuur en had afgesproken om daarna rond half 2 nog eens te komen checken. Om half 9 voel ik: die half 2 ga ik niet halen, dit gaat snel! Dus komt Danielle, mijn oude jeugdleidster en reden waarom ik voor Veldroos had gekozen, in haar mooie zaterdagse kleren, rond half 10 even checken. Ik heb dan al 5 a 6 cm ontsluiting en mag van haar het bad in. Ze vraagt of ik wil dat ze blijft of dat ze weer kan gaan en dat Anne rond half 2 weer komt. Mijn gevoel zegt nog steeds dat het snel gaat, heel snel, dus ik vroeg met grote ogen of ze please kan blijven. Het voelt niet goed als ze nu weg zou gaan.

• 

in bad

Als ik ergens van houd is het wel badderen en toen ik ergens een keer iets van een badbevalling zag wist ik direct: dat wil ik! Prachtig leek het me om je kindje uit de veilige baarmoeder vol water geboren te laten worden op aarde in water. Heerlijk leek het me om de pijn van de weeen te stillen met het warme water en om mijn eigen baarcocon te hebben in de vorm van een bevalbad. Om half 8 had ik Alex wakker gemaakt en was hij het bevalbad gaan klaarmaken, dus rond 10 uur kan ik erin! Wat een verademing is dat. De tijd ervoor had ik mijn weeën (die nu haast om de minuut/2 minuten komen – echt aan een stuk door) opgevangen op de bank en af en toe even onder de douche. Maar het bad was een constante warmtebron en natuurlijke pijnstilling en ik vind het heerlijk dat ik de ruimte had om er vrij in te bewegen. Mijn eigen veilige baarcocon.

Alex blijft af en aan rennen met de waterkoker (de boiler beneden is op, oeps) en ik blijf zo goed als het gaat mijn weeën opvangen. Al snel nadat ik het bad inga voel ik een drang naar beneden. Alsof ik moet poepen. Ik probeerde of dat het geval is op het toilet, maar nee.. Ik heb met 6 cm ontsluiting al mega persdrang. Doordat mijn ontsluiting nog niet volledig was mag ik hier niet aan toegeven en dus volgt het zwaarste stuk van mijn bevalling (in mijn beleving). Terwijl je hele lijf schreeuwt dat het wil persen en naar beneden wil bewegen, moet je met al je kracht hier tegen in werken om het op te houden. Heavy, intens en pijnlijk. Ik wil me zó graag overgeven aan het proces en aan mijn lijf en dat kan nu niet.

Gelukkig vordert de ontsluiting snel. Tussen de weeën door lig ik op mijn rug in het bad en ontspan ik. Tijdens een wee hang ik aan de badrand en zit ik op mijn knieën terwijl ik Alex zijn handen, armen en schouders als steun gebruik: ik heb hem echt nodig om die persdrang tegen te houden en hij is een ontzettende fijne en waardevolle steun.

• 

• 

• 

• 

persfase

Rond 12 uur heb ik volledige ontsluiting, worden mijn vliezen gebroken door Danielle en mag ik gaan persen! Hoewel ik me hier in de zwangerschapsyoga goed op voor had bereid, vond ik dit het deel van de bevalling die ik het meeste af vond wijken van wat ik er van tevoren van verwacht had. Ik wist dat de persfase tussen de 10 minuten en anderhalf uur kan duren, maar op een of andere manier dacht ik dat het bij mij wel in 10 minuten gedaan zou zijn. Dat was het niet, en meerdere keren lukte het me niet om de perswee effectief te gebruiken. Ik perste met mijn hoofd, terwijl ik tijdens de yoga zo goed had geleerd dat ik met mijn romp moest persen en verder moest ontspannen. Het lukte gewoon niet. Na een paar goede aanwijzingen van Daniellle heb ik ‘m eindelijk te pakken. Ik wissel tussen op mijn knieën hangend aan de badrand en drijvend op mijn rug leunend op mijn handen en voel hoe mijn vagina zich steeds meer opent en Roza steeds meer erdoorheen komt. En toen.. de welbekende ring of fire. Ook hier had ik van gehoord en toch voel je het pas echt als je er zelf door heen gaat. Het enige moment van de bevalling dat ik het écht pijn vond doen. Maar, op dat moment denk je maar aan een ding en brengt elk beetje pijn je dichter bij je doel: je prachtige baby op de wereld zetten om haar heel dicht tegen je aan te houden.

ze is er!

Ik weet wat me te doen staat, heb de smaak met het persen goed te pakken en voel hoe Alex me vanachter vast heeft en vol verwachting en spanning kijkt hoe zijn dochter geboren gaat worden. Na een paar keer effectief en goed persen is ze daar om 13:04: Roza Milou Blom, onze dochter. Wat er op dat moment door je heen gaat is niet te beschrijven. 9 maanden lang woonde JIJ in mij. Ik ken je al, maar ga je nu nog beter leren kennen. Je hoort bij mij, je bent van mij, ik houd van jou. Wat ben je mooi, wat ben je klein, wat ben je fantastisch. Emoties all over the place, zoveel gedachtes en direct zoveel liefde. Bij mij is het er meteen en ik ben meteen zo blij dat het zo goed verlopen is én dat ik mijn droombevalling mocht hebben: thuis in bad. Zoveel had ik erover gelezen, zovaak had ik het tijdens de zwangerschapsyoga gevisualiseerd en zo hard had ik erop gehoopt en ervoor gebeden. Dat die droom uit mocht komen was een cadeautje en ik ben zo dankbaar dat Roza op deze vredevolle, krachtige en liefdevolle manier mochten verwelkomen.

• 

• 

Benieuwd naar de manieren waarop ik mij had voorbereid op de bevalling? Lees het in dit blog! Heb je zelf behoefte aan bewust bezig zijn met de geboorte van je kindje? Je bent van harte welkom bij mijn wekelijkse zwangerschapsyoga. Hier bereiden we ons door middel van lichamelijke en ademhalingsoefeningen voor op de geboorte en deel ik vanuit mijn eigen ervaring én kennis als moeder en zwangerschapsyogadocent over de zwangerschap en geboorte. Je bent van harte welkom!

De foto’s in dit blog zijn gemaakt door Biggy Tooth Photography